Διακήρυξη Αρχών του Σεβασμίου Μαρτινιστικού Τάγματος
Το όνομα «Μαρτινισμός» προέρχεται από τον Louis Claude de Saint Martin (1743-1803). Ωστόσο, ως Τάγμα δημιουργήθηκε από τους Gerard Encausse [Papus] και Augustin Chabosseau. Το Μαρτινιστικό Τάγμα δεν κάνει, και είναι εναντίον κάθε μορφής προσηλυτισμού. Αντιθέτως, εισακούει την επιθυμία κάθε Αναζητητή.
Απαραίτητη διευκρίνηση: Ο Μαρτινισμός δεν έχει καμμία επίσημη ούτε ανεπίσημη εξάρτηση ή σχέση με τον Τεκτονισμό. Χρησιμοποιεί κοινές ορολογίες σε διάφορα θέματα αλλά έχει διαφορετική ιεραρχική, λειτουργική και μυητική δομή. Πρόκειται για μία εντελώς διαφορετική γραμμή πνευματικοποίησης του Ανθρώπου.
Ο Μαρτινισμός δεν έχει σχέση με τον Χριστιανισμό ως Θρησκεία, διότι ο Μαρτινισμός δεν είναι Θρησκεία. Ο Μαρτινισμός ενθαρρύνει την μελέτη όλων των Θρησκειών, διότι πιστεύει ότι ο Θεός είναι Ένας, ανεξάρτητα από την ονομασία και την κατά τόπους ή εποχή, επίγεια απόδοση της φύσης Του από τις διάφορες Θρησκείες. Η συμμετοχή στον Μαρτινισμό δεν θέτει ως προϋπόθεση την πίστη σε συγκεκριμένη Θρησκεία.
Θεωρείται «Χριστιανικός Μυστικισμός» διότι εστιάζεται στο πρόσωπο του Χριστού, ως Σωτήρα και Μεγάλου Επανορθωτή. Θεωρεί τον Χριστό ως τον Επανορθωτή, Αποκαταστάτη της Επανσωμάτωσής μας με την Θεία Πηγή της Δημιουργίας. Μαρτινιστής μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε πιστεύει στις αρχές αυτές, ασχέτως της Θρησκείας την οποία ασπάζεται.
Ο Μαρτινισμός απευθύνεται σε εκείνους ή εκείνες που επιθυμούν με την συμμετοχή τους να θέσουν τον εαυτόν τους μέσα από μία διαδικασία φώτισης και αυτοβελτίωσης σε πειθαρχία με τον Ανώτερο εαυτό, ακολουθώντας σταθερά την οδό της πνευματικής τους «επανενσωμάτωσης». Είναι η μυητική οδός που προκύπτει από τις υποδείξεις και την διδασκαλία του Louis Claude de Saint Martin, του προηγηθέντος Διδασκάλου του Martinez de Pasqually, καθώς και εκείνη του μεγάλου τευτονικού φιλοσόφου Jacob Böhme, ο οποίος, επικεντρώθηκε σε μία οδό αποκλειστικά εσωτερική που απαρτίζεται από συγκέντρωση, διαλογισμό και προσευχή, φτιαγμένη για να ανυψώσει τη σκέψη πέρα από τις συνθήκες των αισθήσεων και της υλικότητας, υποχρεώνοντας έτσι τον αναζητητή να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα επιτρέψουν να εκδηλωθεί το θείο ως σπινθήρας της εσωτερικότητάς του.
Σκοπός του είναι να απελευθερώσει το Ανθρώπινο ον και να πραγματοποιήσει τη μυστικιστική ένωση της συνειδητότητας με την υπερσυνειδητότητα. Ο Μαρτινιστής προσπαθεί να κυριαρχήσει στις σκέψεις του δημιουργώντας μία ήρεμη διάνοια η οποία ευνοεί την κάθοδο του Παρακλήτου (Αγίου Πνεύματος) με τη βοήθεια του μυητικού συνδέσμου ο οποίος πραγματοποιείται από τον Μυητή, το προστατευτικό Εγρηγορός και την Απόκρυφη Μυητική Άλυσο.
Ο άνθρωπος, ως Θεία εκπόρευση μετά την απώλεια των πρωταρχικών πνευματικών του δυνατοτήτων εξ’αιτίας της «πτώσης», οφείλει να συμφιλιωθεί με τον Θεό, με σκοπό την τελική του αποκατάσταση στα πρωταρχικά του δικαιώματα τα οποία κατείχε από τη δημιουργία του.
Η επιδίωξη της Μαρτινιστικής μυητικής οδού είναι η ατομική εργασία με σκοπό την επανενσωμάτωση με εκείνες τις ισχείς και εκείνες τις καταστάσεις συνείδησης που είναι ίδιον κάθε μυητικής ατραπού.
Ο Μαρτινισμός βεβαιώνει και πραγματοποιεί την μυητική μετάδοση απευθείας από τον Μυητή στον Μαθητή, μετάδοση που είναι επιφορτισμένη να αφυπνίσει τις αδιόρατες δυνατότητες κάθε «Ανθρώπου της Επιθυμίας».
«Άνθρωπος της Επιθυμίας» είναι αυτός που διαισθάνεται την θεία φύση εντός της ανθρώπινης φύσης του και επιθυμεί να μελετήσει τις ατραπούς που θα του επιτρέψουν να καταστήσει συνειδητή αυτή την διαίσθηση, αναλαμβάνοντας το μονοπάτι της επανεσωμάτωσης για να απελευθερωθεί από τις συνθήκες και το αδιέξοδο της ανθρώπινης πτώσης.
Από πλευράς πνευματικής εξελίξεως, ο Louis Claude de Saint Martin είχε διαχωρίσει τους ανθρώπους στις πιο κάτω κατηγορίες:
- Άνθρωπος του Ρεύματος (ο οποίος άγεται και φέρεται από τις περιστασιακές καταστάσεις και ισορροπίες της καθημερινής ζωής)
- Άνθρωπος της Επιθυμίας (ο οποίος διαισθάνεται την θεία φύση εντός της ανθρώπινης φύσης)
- Νέος Άνθρωπος (πρόκειται για τον αναγεννημένο άνθρωπο)
- Άνθρωπος Πνεύμα (ο αποκατεστημένος άνθρωπος ως θείος λειτουργός)
Ο Μαρτινισμός θεωρεί ότι εκείνος που δέχεται την μυητική μετάδοση, εάν είναι Άνθρωπος της Επιθυμίας (άνδρας ή γυναίκα), είναι σε θέση να ανυψωθεί πάνω από τις υλικές απαιτήσεις και να διεισδύσει στους λεπτούς κόσμους.
Η συμμετοχή στο Μαρτινιστικό Τάγμα (όπως και σε κάθε αυθεντικό Μυητικό Οργανισμό) δεν επιβαρύνεται με κανενός είδους χρηματικό αντίτιμο, ούτε για την εισδοχή ούτε για την πρόοδο στους βαθμούς του Τάγματος.