Ο Δημήτριος Σεμελάς γεννήθηκε στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης το 1884 και «αναχώρησε» από αυτόν τον κόσμο στο Σανατόριο του Durtol της Γαλλίας, στις 5 Αυγούστου 1924. Ελληνικής καταγωγής μαθήτευσε στην Γαλλική και την Εμπορική Σχολή της Κωνσταντινούπολης. Εργάσθηκε κατόπιν στο Κάϊρο, ενώ από το 1903 μέχρι το 1909 περίπου, σπούδαζε Ιατρική στην Αθήνα. Το 1909 μυήθηκε στην Αττική Σχολή των «Αδελφών της Ανατολής/Αληθείας» (Ροδοσταυρικής ατραπού), στην οποία αργότερα μυήθηκε και ο Gerard Encausse.
Ο Robert Ambelain έχει αναφερθεί στους «Rose Croixd’ Orient», ως πηγή της Μαρτινεζιστικής και Μαρτινιστικής Παράδοσης και οι οποίοι κατά πληροφορίες ιδρύθηκαν το 1090 στην Κωνσταντινούπολη από τον Αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό. Οι «Rose Croix d’ Orient» συνδέονται με το «Ordre des Chevaliers Easia-Easie» («Ιππότες του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή») που είχε έδρα στην Θεσσαλονίκη.
Η γνωριμία του το 1910, στο Κάϊρο με το ζεύγος Ευγενίου και Μαρίας Dupré, (Μαρτινιστές αμφότεροι) υπήρξε καθοριστική καθότι ήρθε σε επαφή με το Μαρτινιστικό Τάγμα. Μετά από μία ανταλλαγή επιστολών με τον Gerard Encausse ή Papus (πρώτο θεμελιωτή του Μαρτινιστικού Τάγματος) έλαβε την Μαρτινιστική μύηση τον Ιανουάριο του 1911. Αργότερα ανήλθε στο βαθμό του «Ανωτέρου Αγνώστου Μυητή» (S:::I:::I:::). Το Μαρτινιστικό του όνομα ήταν ”Selait Ha”.
Στο Κάϊρο ίδρυσε στις 28 Μαῒου του 1911 την Μαρτινιστική Στοά «Ναός των Εσσαίων Νο 3». Διετέλεσε Γενικός Εκπρόσωπος του Μαρτινιστικού Τάγματος στην Αίγυπτο. Το 1912 ο Gerard Encausse ενέκρινε τα Τυπικά εισδοχής που συνέταξε.
Το 1915 βρίσκει τον Δημήτριο Σεμελά στο Παρίσι, όπου μεσολαβεί με εντολή του Gerard Encausse στις συνομιλίες μεταξύ του Μαρτινιστικού Τάγματος και της Ανεξάρτητης & Κανονικής Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας και των αποικιών της, του «Ανορθωμένου Σκωτικού Τύπου» για την σύσταση μιάς Τεκτονικής Στοάς «La France» με συμμετοχή μόνον Μαρτινιστών. Αυτή η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε με την έναρξη του πολέμου και συνεχίστηκε αμέσως μετά χωρίς όμως τον Gerard Encausse ο οποίος στο μεταξύ είχε αποβιώσει.
Το 1915 ίδρυσε μαζί με την Μαρία Dupré το «Τάγμα του Κρίνου και του Αετού» στο οποίο ήθελε να ενσωματώσει τη Μαρτινιστική και Ροδοσταυρική ατραπό.
Το 1916 μυήθηκε στο «Καββαλιστικό Τάγμα του Ροδοσταύρου». Την ίδια χρονιά ίδρυσε την «Ανεξάρτητη Ομάδα Μαρτινιστικών Μελετών» (G.I.E.M.) και επαναλειτούργησε το Περιστύλιο “INRI”, απογυμνωμένο από τον Τεκτονικό του χαρακτήρα, του οποίου τώρα ο κορμός ήταν Ανώτεροι Άγνωστοι (S:::I:::) που συνδέονταν με το «Τάγμα του Κρίνου και του Αετού».
Το 1919 ανέλαβε Ύπατος Ταξιάρχης του Τάγματος του Κρίνου και Αετού. Την ίδια χρονιά υπογράφηκε μια Συνθήκη Συμμαχίας με τον Victor Blanchard, η οποία όμως δεν συνεχίσθηκε ποτέ.
Έγραψε τα:
- «Οι Αρχές των S I»
- «Διαλέξεις περί Αλχημείας & Καμπαλά»
- «Το Βιβλίο της Αιώνιας Σοφίας»
- «Η επιστήμη των Αριθμών»
- «Τα Θεωρήματα του ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΙΝΑΚΑ του Αγνώστου Φιλοσόφου»
- «Η Παγκόσμια Κλείδα»
- «Τα Ταρώ της Παγκόσμιας Κλείδας»
- «Μυητικές Αφηγήσεις από την Αρχαία Αίγυπτο», κ.α.