Λόγοι του L.C.d.S.Martin

Ας θυμόμαστε μερικά από αυτά που είπε ο Άγνωστος Φιλόσοφος Louis Claude de Saint Martin:

1. «Δύναμαι, με την ακτίνα αγάπης η οποία με συνιστά, να δημιουργώ τον εαυτόν μου εικόνα και αντιπρόσωπο της αιωνίας τελειότητος»
2. «Η ατολμία αποτελεί ρύπο. Μάλιστα είναι ο πλέον επιζήμιος αφού μπορεί να γεννήσει όλων των ειδών τις παραπλανήσεις»
3. «Ο Άνθρωπος γνωρίζει τα πνευματικά του δικαιώματα αλλά δεν τα απολαμβάνει!»
4. «Άνθρωπε, οφείλεις να αναγεννήσεις τον εαυτόν σου, να αναγεννήσεις το Σύμπαν και τέλος να ανέλθεις στην ιεραρχική τάξη του διαχειριστή των αιωνίων θησαυρών και να θαυμάζεις τα ζώντα θαύματα της θεότητος»
5. «Η Προσευχή είναι η αναπνοή της Ψυχής μας»
6. «Στεναχωρούμασθε για την θλιβερή μας κατάντια εδώ κάτω, αλλά δεν έχουμε την παραμικρή τύψη για το πρωτογενές σφάλμα, διότι δεν είμαστε εμείς ένοχοι τούτου. Υφιστάμεθα την στέρηση αλλά δεν τιμωρούμασθε όπως ο ίδιος ο ένοχος. Ομοίως τα τέκνα ενός μεγιστάνα της γης, ο οποίος υπήρξε εγκληματίας, μπορούν να στερηθούν τα πλούτη και τα χρονικά του προνόμια όμως δεν θα υποστούν σαν αυτόν, τον νόμο της σωματικής τιμωρίας. Μπορούν πάντοτε να ελπίζουν ότι, λόγω καλής διαγωγής, θα ανακτήσουν τα αξιώματα που απώλεσε ο πατέρας τους»
7. «Το μυστικό της πόρευσης του ανθρώπου συνίσταται στην Προσευχή του, το μυστικό της Προσευχής έγκειται στην προετοιμασία, το μυστικό της προετοιμασίας στην αγνή συμπεριφορά, το μυστικό της αγνής συμπεριφοράς στον σεβασμό του Θεού, το μυστικό του σεβασμού του Θεού συνίσταται στην Αγάπη του, αφού η Αγάπη αποτελεί την αρχή και την εστία κάθε μυστικού, κάθε προσευχής και κάθε αρετής.»
8. «Η ειρήνη βρίσκεται περισσότερο στην υπομονή παρά στην κριτική. Γι’ αυτό είναι προτιμότερο να κατακρινόμαστε άδικα, παρά να κατακρίνουμε άλλους, έστω και δίκαια.»
9. «Η προσδοκία του θανάτου παρηγορεί τις μέρες μου. Γι’ αυτό θάθελα να μην χρησιμοποιούν την έκφραση: “η άλλη ζωή”, διότι δεν υπάρχει παρά μόνον μία ζωή.»
10. «Τι είναι ο άνθρωπος, όσο δεν έχει το κλειδί της φυλακής του;»
11. «Οι αριθμοί, μολονότι σταθεροί κατά την φυσική τάξη, δεν είναι τίποτε αφ’εαυτών τους αφού απλώς χρησιμεύουν στο να περιγράφουν τις ιδιότητες των όντων. Είναι όπως στις γλώσσες μας, όπου οι λέξεις χρησιμεύουν μόνον το εκφράζουν ιδέες και κατ’ουσίαν δεν έχουν αφ’εαυτών τους καμία αξία»
12. «Χωρίς τον πνευματικό κόσμο του κακού η φύση θα ήταν μία αιώνια διάρκεια κανονικότητος και τελειότητος. Χωρίς τον πνευματικό κόσμο του καλού η φύση θα ήταν μία αιώνια διάρκεια βδελυρότητος και αταξίας. Η Υπέρτατη Σοφία η Αγάπη, για να μετριάσει την ψευδή αιωνιότητα έκρινε σκόπιμο να αντιτάξει σε αυτήν μία ακτίνα αληθούς αιωνιότητος. Η ανάμειξη αυτών των δύο αιωνιοτήτων συνθέτει τον χρόνο, ο οποίος δεν είναι ούτε η μία ούτε η άλλη, και εν τούτοις προσφέρει μία διαδοχική εικόνα και της μίας και επί της άλλης, διά του καλού και του κακού, της ημέρας και της νύκτας, της ζωής και του θανάτου κ.ο.κ.»
13. «Ας φοβόμαστε το κακό. Αλλά, ας μην φοβόμαστε παρά μόνον αυτό! Κι ας έχουμε πάντα την χαρά στην καρδιά!»
14. «Δεν αρκεί να λέει κάποιος στον Θεό: “Γεννηθήτω το Θέλημά σου!” Απαιτείται να αναζητά αδιάκοπα να Το γνωρίσει. Όσο δεν Το γνωρίζουμε, τι είμαστε; και τι είμαστε ικανοί να κάνουμε;»
15. «Δεν υπάρχει τίποτε πιο εύκολο από το να έρθουμε ως την πόρτα της Αλήθειας. Δεν υπάρχει τίποτε πιο δύσκολο από το να μπούμε σ’ αυτήν. Αυτό εφαρμόζεται στους περισσότερους από τους Σοφούς αυτού του Κόσμου.»
16. « “Τα πάντα ματαιότης” λέει ο Σολομών. Αλλά, ας εξαιρεθούν από αυτήν την διδαχή το κουράγιο, η φιλανθρωπία και η αρετή. Ας ανυψωθούμε προς αυτά τα υπέρτατα πράγματα, μέχρι να είμαστε ικανοί να πούμε: “Τα πάντα Αλήθεια”, “Τα πάντα Αγάπη”, “Tα πάντα ευτυχία!” .»
17. «Οι μορφωμένοι περιγράφουν τη Φύση, οι σοφοί την εξηγούν.»
18. «Ποτέ μην πείσεις τον εαυτό σου ότι κατέχεις την Σοφία, δυνάμει της απλής μνήμης ή της απλής διανοητικής κουλτούρας. Η Σοφία είναι σαν την μητρική αγάπη, που γίνεται αισθητή μόνον αφού περάσουν οι κόποι και οι πόνοι της γέννας.»
19. «Αν είχαμε το κουράγιο να κάνουμε θεληματικά, την ειλικρινή και διαρκή θυσία ολόκληρου του είναι μας, τα βάσανα, οι εναντιότητες και τα κακά, που υποφέρουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, δεν θα μάς στέλνονταν. Γι’ αυτόν τον λόγο θάπρεπε πάντοτε νάμαστε υπεράνω των θυσιών μας όπως ο Επανορθωτής, αντί του να είμαστε σχεδόν αμετάβλητα κατώτεροί τους.»
20. «Όπως η υλική μας ύπαρξη δεν είναι ζωή, έτσι και η υλική μας καταστροφή δεν είναι θάνατος.»
21. «Ο άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, δεν θα πέσει ποτέ στην απόγνωση. Ο άνθρωπος που αγαπά τον Θεό, θα πρέπει να αναστενάζει ακατάπαυστα.»
22. «Η αγάπη είναι το πηδάλιο του σκάφους μας. Οι επιστήμες είναι μόνον η ανεμοδούρα στο κατάρτι. Ένα σκάφος μπορεί να ταξιδέψει χωρίς την ανεμοδούρα, αλλά όχι χωρίς πηδάλιο.»
23. «Για την προσωπική μας πρόοδο στην αρετή και στην αλήθεια, μια ποιότητα είναι αρκετή, δηλαδή η αγάπη.
24. «Τα βάσανα και οι εναντιότητες που υποφέρουμε, γίνονται οι σταυροί μας, όταν παραμένουμε από κάτω τους. Αλλά, γίνονται οι σκάλες της ανόδου, όταν τα υπερβαίνουμε.»
25. «Διατελούμε όλοι σε μια χηρεία και ο σκοπός μας είναι να ξαναπαντρευτούμε.»
26. «Ο εξαγνισμός επιτυγχάνεται μόνον με την ένωση με τον αληθινό νόμο του όντος μας. Όλοι όσοι βρίσκονται έξω απ’ αυτόν τον νόμο δεν μπορούν να εξιλεωθούν με τίποτε, μόνον μολύνουν τον εαυτό τους ακόμη βαθύτερα.»
27. «Το πνεύμα είναι για την ψυχή μας, ότι είναι τα μάτια μας για το σώμα μας.»
28. «Απόδειξη του ότι είμαστε αναγεννημένοι, είναι το να αναγεννιέται το κάθε τι γύρω μας.»
29. «Οι άνθρωποι αυτού του κόσμου θεωρούν, ότι είναι αδύνατον να είσαι ένας άγιος δίχως να είσαι επίσης, τρελός. Δεν γνωρίζουν ότι, αντιθέτως, ο μόνος δρόμος για να αποφύγεις το να είσαι τρελός, είναι το να είσαι άγιος.»
30. «Για να προχωρήσουμε τους πλησίον μας, θα πρέπει να υπάρχουν δύο: η αγάπη και η νοημοσύνη. Για να εκπληρώσουμε το έργο του ανθρώπου, θα πρέπει να υπάρχουν τρεις: η αγάπη, η νοημοσύνη και η δραστηριότητα. Αλλά, η αγάπη είναι πάντα η βάση και βρίσκεται επικεφαλής.»
31. «Η ελπίδα είναι το ξεκίνημα της πίστης. Η πίστη είναι η ελπίδα εκπληρωμένη. Η αγάπη είναι η ζωντανή και ορατή λειτουργία της ελπίδας και της πίστης.»
32. «Ο νόμος του πνεύματος και του πυρός είναι να πάνε προς τα πάνω. Ο νόμος της ύλης και των σωμάτων είναι να πάνε προς τα κάτω. Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής τους, τα σωματικά όντα και τα όντα τα ενσωματωμένα υλικά, τείνουν προς το τέλος τους και προς την επανενσωμάτωσή τους, το καθένα κατά την τάξη του.»
33. «Ο εντοπισμός της Ψυχής έχει γίνει αντικείμενο συνεχών αμφισβητήσεων. Από μερικούς έχει τοποθετηθεί στο κεφάλι, από άλλους στην καρδιά, κι ακόμη από άλλους στο ηλιακό πλέγμα. Αν ήταν η Ψυχή ένα οργανικό και υλικό σωματίδιο, θα υπήρχε λόγος στο να της προσδώσουμε ένα μέρος γι’ αυτήν, αφού θα ήταν δυνατόν να καταλαμβάνει ένα μέρος. Αλλά αν είναι μια μεταφυσική οντότητα, πώς θα μπορούσε να εντοπιστεί φυσικά; Οι λειτουργίες της μόνον θα φαινόταν να κατέχουν μια καθορισμένη έδρα – το κεφάλι, για τις λειτουργίες της σκέψης, του διαλογισμού, της κρίσης και η καρδιά, για την στοργικότητα και τα συναισθήματα κάθε είδους. Όσο για την ίδια τη Ψυχή, αφού η φύση της υπερβαίνει και τον χρόνο και τον χώρο, οι αντιστοιχίες της και η διαμονή της στον χώρο, διαφεύγουν του υπολογισμού.»
34. «Όλοι οι άνθρωποι που έχουν διδαχτεί τις θεμελιώδεις αλήθειες, μιλούν την ίδια γλώσσα, επειδή είναι κάτοικοι της ίδιας χώρας.»
35. «Όσο περισσότερο προχωρούμε στην αρετή, τόσο λιγότερο αντιλαμβανόμαστε τα μειονεκτήματα των άλλων, όπως ένας άνθρωπος στην κορφή ενός βουνού, με μια πλατιά θέα γύρω του, δεν προσέχει τις παραμορφώσεις εκείνων που μπορεί να κατοικούν παρακάτω στην πεδιάδα. Η ίδια η ανύψωσή του, θα του δίνει ένα ζωντανό και τρυφερό ενδιαφέρον για κείνους που, αν και παρακάτω απ’ αυτόν, είναι, το ξέρει, από την δική του φύση. Τι θα πρέπει να είναι τότε η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο;»
36. «Η ένωση σπάνια ανευρίσκεται στους συνεταιρισμούς. Θα πρέπει να αναζητηθεί σε μια εξατομικευμένη ενότητα με τον Θεό. Μόνον όταν αυτό επιτευχθεί, θα ανακαλύψουμε τον έναν μας, ως αδελφό για τον άλλον μας.»
37. «Η Βασιλεία του Θεού είναι μια συνεχής και πλήρης δραστηριότητα. Ο Θεός δεν είναι Θεός των νεκρών, αλλά των ζωντανών.»
38. «Είμαστε πιο κοντά σ’ αυτό που δεν είναι, παρά σ’ αυτό που είναι.»
39. «Το δύσκολο σε μάς δεν είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, αλλά το να τον διορθώσουμε. Δεν μας λείπει τόσο η ευφυΐα, όσο το θάρρος.»
40. «Δεν θέλω να μού αποδεικνύουν την ύπαρξη του Θεού αποκλειστικά δια της Φύσης. Όμως, πώς είναι δυνατόν να ρίξει κάποιος το βλέμμα του στην Φύση χωρίς να αναχθεί στον Δημιουργό της;»
41. «Θάθελα όλες οι προτροπές των Σοφών να ξεκινούν με τις εξής λέξεις: “Αγαπάτε τον Θεό και θα είστε σοφότατοι!” »
42. «Το Σύμπαν είναι σαν ένας μέγας ναός. Τα άστρα είναι ο φωτισμός του, η Γη ο βωμός του, όλα τα σωματικά όντα είναι το ολοκαύτωμά του, και ο άνθρωπος, ο ιερέας του Αιωνίου, προσφέρει τις θυσίες.»
43. «Το Σύμπαν είναι επίσης, όπως μια μεγαλειώδης φωτιά, αναμμένη από την αρχή των πραγμάτων, για τον εξαγνισμό όλων των διαφθαρμένων όντων.»
44. «Τα βιβλία είναι τα παράθυρα της αλήθειας, αλλά δεν είναι η πόρτα. Δείχνουν πράγματα στους ανθρώπους, αλλά δεν τα μοιράζονται με αυτούς.»
45. «Η γνώση, που πολλοί άνθρωποι θα έπρεπε να προσπαθούν να αποκτήσουν, είναι η γνώση…του να ξέρουν πως να διδαχθούν!»
46. «Επιθύμησα να κάνω το καλό, αλλά δεν επιθύμησα να κάνω θόρυβο, γιατί ένιωσα ότι ο θόρυβος δεν έκανε καλό και το καλό δεν έκανε θόρυβο.»
47. «Παρατήρησα ότι, σχεδόν παντού στον κόσμο, εκείνοι που δεν γνωρίζουν τις αλήθειες, είναι αυτοί που τις διακηρύσσουν με τη μεγαλύτερη βιασύνη.»
48. «Η μόνη διαφορά μεταξύ των ανθρώπων είναι ότι, μερικοί βρίσκονται στον άλλο κόσμο και το συνειδητοποιούν, ενώ άλλοι βρίσκονται εκεί δίχως να το συνειδητοποιούν.»
49. «Να χαίρεστε όταν σας δοκιμάζει ο Θεός. Οι δοκιμασίες είναι ένα φανερό σημάδι ότι δεν σας λησμόνησε.»
50. «Μία από τις θλίψεις μου είναι, πως βλέπω ορισμένους ανθρώπους, οι οποίοι επειδή είναι ελεήμονες, νόμισαν πως είχαν το προνόμιο να έχουν μία στρεβλή διάνοια... λες και η αρετή δεν είναι συμβατή με την αίσθηση του μέτρου και της ορθότητας.»
51. «Το να περιμένετε να σας απαλλάξουν οι άνθρωποι από την δύσκολη πνευματική πορεία σας, είναι σαν να έχετε πέσει στην μέση της θάλασσας και ξαφνικά να σας έρθει η ιδέα, να ζητήσετε από τα κύματα να σας στηρίξουν και να σας εμποδίσουν να βυθιστείτε. Για να σας απαντήσουν το ο,τιδήποτε, θα έπρεπε να ανοιχτούν, οπότε και θα πέφτατε μέσα στα τρίσβαθα της αβύσσου.»
52. «Στα νιάτα μου, είπα στον εαυτό μου: προσπάθησε να είσαι αρκετά ευτυχής, ώστε να μην ικανοποιείσαι ποτέ με ψεύδη.»
53. «Μη με αφήνεις να κάνω το κακό που θέλω να κάνω, και κάνε με να επιτελέσω το καλό που δεν θέλω να επιτελέσω.»
54. «Η ελπίδα του θανάτου, είναι η παρηγοριά των ημερών μου, έτσι, λοιπόν, θα’θελα να μην μου πει κανείς: η άλλη ζωή, διότι υπάρχει μονάχα μία ζωή.»
55. «Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν δύο θύρες στην καρδιά του ανθρώπου. Η κατώτερη, μέσα από την οποία μπορεί να δώσει στον εχθρό δίοδο προς το στοιχειώδες φως, το οποίο μπορεί να αποκτηθεί μονάχα δι’ αυτής της οδού. Η άλλη, η ανώτερη, μέσω της οποίας μπορεί να δώσει στο πνεύμα, που είναι κλειδωμένο μαζί του, δίοδο προς το Θείο Φως, το οποίο μπορεί να του μεταδοθεί εδώ κάτω μέσω αυτού του αγωγού.»
56. «Η μετάδοση της Μύησης δεν ακολουθεί τους νόμους της σαρκικής ή υλικής φύσης.»
57. «Μύηση! Ασυνήθιστη Ισχύς Θεϊκής Επιρροής που ακτινοβολείς από τα χέρια, που δημιουργείς τον ιερέα ή τον μύστη και κοινωνείς την κατανόηση και την δυνατότητα κατοχής των επιστημών! Μαγική Αρετή που ίστασαι πάνω στο μεταίχμιο του φυσικού και του υπερφυσικού! Θαυμαστέ και ασύλληπτε Παράγοντα που μεταδίδεσαι δίχως χωριστικότητα, που διέρχεσαι από πρόσωπο σε πρόσωπο χωρίς να χάνεις την δυναμικότητά σου και διατηρώντας ακέραια τη δράση σου που παραμένει αλάθητη, αλλά που αναπτύσσεις την πλήρη σου ισχύ μόνο στον νου τον έτοιμο να τραφεί από σένα! Λεπτό ρεύμα ζωτικού ρευστού που ζωογονείς τα μέλη του Μυστικού Σώματος!».
58. «Η μόνη Μύηση που κηρύσσω και που αναζητώ μ’ όλη τη θέρμη της ψυχής μου, είναι Αυτή, δια της οποίας μπορούμε να μπούμε στην Καρδιά του Θεού και να κάνουμε την Καρδιά του Θεού να μπει μέσα μας, για να τελέσουμε εκεί έναν ακατάλυτο γάμο, που θα μάς καταστήσει φίλο, αδελφό και σύζυγο του Θείου Λυτρωτή μας. Δεν υπάρχουν άλλα μέσα για να φτάσουμε σ’ αυτήν τη Θεία Μύηση, εκτός από το να βυθιζόμαστε ολοένα και περισσότερο μέχρι τα τρίσβαθα του όντος μας και να μη σταματήσουμε, μέχρι να κατορθώσουμε να βγάλουμε απ’ εκεί, την ζωντανή και ζωοποιό ρίζα» .
59. «Τα δάκρυα, είναι η διάφανη οθόνη και το ενδιάμεσο του πνεύματος, όπως το νερό, είναι η διάφανη οθόνη και το ενδιάμεσο του φωτός.»
60. «Τίποτε δεν εξηγεί το πνεύμα, όσο τα δάκρυα της καρδιάς.»
61. «Γιατί πρέπει να φοβάσθε; Έχετε ένα στήριγμα που είναι διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή.»
62. «Ποτέ να μη μιλάτε για προσευχή στον λαό, εκτός κι αν είναι έτοιμος γι’ αυτό, διαφορετικά δεν θα εισακουστείτε.»
63. «Η ΝΕΟΤΗΤΑ δεν είναι μία περίοδος της ζωής… είναι μία κατάσταση της διάνοιας. Κανείς δεν γερνά απλώς επειδή έχει ζήσει μερικά χρόνια. Οι λαοί γερνούν μόνον όταν εγκαταλείπουν τα Ιδεώδη τους. Τα χρόνια σημαδεύουν το δέρμα, αλλά, εάν εγκαταλείψουμε τον ενθουσιασμό μας, τότε τα χρόνια ρυτιδιάζουν το δέρμα, αλλά η εγκατάλειψη του ενθουσιασμού ρυτιδιάζει την ψυχή. Η ανησυχία, η αμφιβολία, η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό, ο φόβος και η απελπισία… αυτά είναι τα πολλά, πολλά χρόνια που κυρτώνουν το κεφάλι και μετατρέπουν το αυξανόμενο πνεύμα ξανά σε σκόνη. Είτε είναι κανείς εβδομήντα είτε δεκαεπτά ετών, υπάρχει μέσα στην καρδιά του κάθε όντος η αγάπη του θαυμαστού, η γλυκιά έκπληξη που προκαλείται από τα άστρα και απ’ ό,τι μοιάζει με αυτά, είτε σκέψεις είτε πράγματα, η απτόητη πρόκληση των γεγονότων, η αδιάλειπτη παιδική όρεξη για το επόμενο, και η χαρά για το παιγνίδι της ζωής. Είστε τόσο νέος, όσο η πίστη σας και τόσο γέρος, όσο ο φόβος σας. Τόσο νέος, όσο η ελπίδα σας και τόσο γέρος, όσο η απελπισία σας.»
64. «Δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε μία θέση στα θέατρά μας εκτός αν φροντίσουμε από πριν να εξασφαλίσουμε ένα εισιτήριο για να μάς δέχονται .Αυτό το εισιτήριο εκδίδεται μόνο με την σφραγίδα του θεατρώνη. Επί πλέον, αν δεν κάνουμε κράτηση της θέσης μας από πριν, κινδυνεύουμε να μας συνθλίψει το πλήθος που συγκεντρώνεται στις πόρτες περιμένοντας να βγάλει εισιτήριο. Υπάρχει ακόμα και η πιθανότητα να μη βρούμε καθόλου θέση. Αυτό το συμβολικό παράδειγμα, εντελώς παροδικό και γήινο, μάς διδάσκει, ότι βρισκόμαστε εδώ κάτω, με σκοπό να εξασφαλίσουμε έναν Τίτλο Εισδοχής στις Θείες Εορτές. Ότι, εάν παραβλέψουμε να φροντίσουμε να εξασφαλίσουμε αυτό τον τίτλο, σίγουρα δεν θα εισέλθουμε σε αυτή την συγκέντρωση αγαλλίασης και ευφροσύνης. Ότι δεν πρέπει να περιμένουμε μέχρι την τελευταία στιγμή αυτή την χρήσιμη πράξη πρόνοιας, αντιλαμβανόμενοι τις δυσκολίες στις οποίες μπορεί να μάς εκθέσει μία τέτοια καθυστέρηση. Ότι αυτή η φροντίδα εκπληρώνεται ευκολότερα, διότι παντού μπορούμε να βρούμε εκδοτήρια εισιτηρίων. Ότι είμαστε, συνεπώς, αδικαιολόγητοι εάν δεν εφοδιάσουμε κατάλληλα τον εαυτό μας. Ότι αυτοί οι Τίτλοι Εισδοχής δεν είναι μεταβιβάσιμοι όπως οι τίτλοι των θεάτρων μας, διότι το όνομά μας είναι γραμμένο επάνω τους. Ότι δεν μπορούν να συμβούν διπλοπροσωπίες, διότι ο θεατρώνης φωνάζει τα ονόματά μας. Ότι οφείλουμε, συνεπώς, να προφυλασσόμαστε καλά ενάντια στους απατεώνες που προσφέρουν πλαστά εισιτήρια εισδοχής, που δεν έχουν κανέναν τίτλο, όσο κι αν ο πωλητής τους προσπαθεί να τους προσδώσει αξία.»